Son yıllarda toplumun her kesiminde yankı uyandıran "torbacı çocuk" olgusu, sadece bir suç hayatı değil; aynı zamanda gençlerin kaybolan potansiyellerinin, ihmal edilmiş hayallerinin ve çevresel baskılarının bir yansıması olarak karşımıza çıkıyor. Ülkemizdeki baronlar ve uyuşturucu ticareti arasındaki karmaşık ilişkiler, bu gençlerin hayatlarını hangi cephede sürüklediğini araştırmayı gerektiren bir olguyu ortaya koyuyor. Torbacı çocuklar, genelde göz ardı edilen ve toplumun en kırılgan kesimini temsil eden bireylerdir. Onların üzerinden dönen oyunlar, işin özünde çok daha derin bir hikayeyi barındırıyor.
Torbacı çocuklar, genellikle yoksulluk, ailevi sorunlar veya çevresel baskılar gibi olumsuz koşullar altında büyürler. Bu küçük yaşta, zor koşullar onları yasa dışı işlere itebilir. Uyuşturucu satmak, kısa vadeli bir kazanç kapısı gibi görünse de; aslında derin psikolojik ve sosyal yaralar açmaktadır. Eğitim fırsatlarından mahrum kalan bu gençler, çoğu zaman hayallerini gerçekleştirmek yerine, kendilerini suç dünyasının içinde bulurlar. Özgürlük algıları daralırken, social medya aracılığıyla yaygınlaşan bu kültür, daha fazla çocuğun bu yolculuğa çıkmasına sebep olmaktadır. Üstelik, torbacı olmak birçok insan için onur kırıcı bir durumken, bazıları için bu bir yaşam tarzı olarak benimsenmektedir. Bu durumun, torbacı çocuklarının hem fiziksel hem de psikolojik sağlığı üzerinde derin etkileri olduğu gözlemlenmektedir.
Uyuşturucu baronları, maddi kazanç için gençlerin hayatlarını sömürür. Bu noktada gençlerin dikkatsiz ve deneyimsiz olduklarını bilen baronlar, onlara yapılan yapış yapış tekliflerle, kendilerine bağımlı hale getirirler. Çocuklar ise baskı ve zorunluluklar nedeniyle bu tehlikeli yola sürüklenirler. Genellikle, torbacı çocuklar, topluma entegre olma mücadelesi verirken, dışlanmışlık hissini ve yalnızlığını da derin bir şekilde yaşayabilirler. Ayrıca, toplumda yükselmeye çalışan bir genç, bu ortamda kendini adeta kaybolmuş hisseder. Torbacı olmanın getirdiği maddi kazanç, bu çocukların gözüne parlayan bir ışık gibi görünse de, bu yanlış tercihin sonuçları ağırdır.
Kısacası, "torbacı çocuk" olma olgusu sadece bir suç dünyasına itilmek değil; aynı zamanda toplumsal yapının sorgulanmasını gerektiren, köklü bir sorunun yansımasıdır. Uyuşturucu baronlarının ve bunun sonucunda oluşan çarpık ilişkilerin en fazla zarar verdiği kesim, şüphesiz ki gençlerdir. Onlar, bu süreçte sadece maddi kazanç elde etmeyi hedefleyen araçlar değil; aynı zamanda kendi hayatlarının da kurbanı haline geliyorlar. İlerleyen yıllarda yapılacak toplumsal projeler ve eğitim programlarının, bu gençleri bu çemberden çıkartması ve yeni fırsatlar sunması gerektiği vurgulanmalıdır.
Bu bağlamda, gerek devletin gerekse sivil toplum kuruluşlarının önleyici tedbirler alması, eğitim sisteminin güçlendirilmesi ve toplumun her kesiminde farkındalık yaratılması büyük önem taşımaktadır. Gelin, bu konuyu toplum olarak daha çok irdeleyelim ve geleceğin teminatı olan gençlerimizi bu karanlık yolculuktan koruyalım. Torbacı çocuklar sadece birer rakamdan ibaret değildir; unutulmaması gereken bir hikaye, kaybedilen bir hayal ve gelecekteki potansiyelleridir.
